زندگینامه و آثار پابلو نرودا (Pablo Neruda)

پابلو نرودا که بود؟

پابلو نرودا شاعر بزرگ، با وابستگی خود به حزب کمونیست و حمایت صریح خود از جوزف استالین، فولخنسیو باتیستا و فیدل کاسترو جنجال برانگیخت. مهارت شعری او هرگز مورد تردید نبود و به همین دلیل در سال 1971 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. نرودا در 23 سپتامبر 1973 درگذشت و تحقیقاتی متعاقبا در مورد اینکه آیا او ممکن است مسموم شده باشد یا نه صورت گرفت.

اوایل زندگی

پابلو نرودا با نام اصلی ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلتو در شهر پارل شیلی در سال 1904 به دنیا آمد. پدرش در راه آهن کار می‌کرد و مادرش معلم بود که اندکی پس از تولدش درگذشت. در سن 13 سالگی، کار ادبی خود را با همکاری در روزنامه La Mañana آغاز کرد و در آنجا اولین مقالات و اشعار خود را منتشر کرد. در سال 1920، او در مجله ادبی Selva Austral با نام مستعار پابلو نرودا، که به افتخار نویسنده چک، یان نرودا به آن را انتخاب کرده بود، همکاری کرد.

اشعار

برخی از شعرهای اولیه نرودا در اولین کتاب او، گرگ و میش (Crepusculario) که در سال 1923 منتشر شد، یافت می‌شود و یکی از مشهورترین آثار او، بیست شعر عاشقانه و ترانه‌ای از ناامیدی (Veinte poemas de amor y una canción desesperada) سال بعد منتشر شد. بیست شعر عاشقانه نرودا را به شهرت رساند و او پس از آن خود را وقف شعر کرد.

حرفه دیپلماتیک

در سال 1927، نرودا کار دیپلماتیک طولانی خود را (در سنت آمریکای لاتین در تجلیل از شاعران با مناصب دیپلماتیک) آغاز کرد و اغلب در سراسر جهان نقل مکان کرد. در سال 1936، جنگ داخلی اسپانیا آغاز شد و نرودا جنایات، از جمله اعدام دوستش فدریکو گارسیا لورکا را در اسپانیا در قلب ما (España en el corazón ) شرح داد.

در طی 10 سال بعدی، نرودا چندین بار شیلی را ترک کرد و دوباره به آنجا بازگشت. در این حین، او به عنوان کنسول شیلی در مکزیک منصوب شد و در انتخابات مجلس سنای شیلی پیروز شد. او همچنین با ستایش جوزف استالین (در اشعاری مانند “Canto a Stalingrad”  و ” Nuevo canto de amor a Stalingrado “) و بعدها به دلیل شعرهایش در تجلیل از فولخنسیو باتیستا (“Saludo a Batista”) و فیدل کاسترو شروع به جذب انتقادات و اختلاف‌ها کرد.

نرودا که همیشه چپ‌گرا بود، در سال 1945 به حزب کمونیست شیلی پیوست، اما در سال 1948 حزب کمونیست در محاصره قرار گرفت و نرودا به همراه خانواده‌اش از کشور گریخت. در سال 1952، دولت شیلی دستور دستگیری نویسندگان و شخصیت‌های سیاسی چپ‌گرا را پس گرفت و نرودا بار دیگر به شیلی بازگشت.

دستاوردها

در 21 سال بعدی، پابلو نرودا به نوشتن شگرف خود ادامه داد و در ردیف شاعران قرن بیستم قرار گرفت. (مجموعه آثار کامل او که پیوسته در حال بازنشر است، در سال 1951 459 صفحه شد؛ تا سال 1968 به 3237 صفحه در دو جلد رسید.) او همچنین جوایز معتبر متعددی از جمله جایزه صلح بین‌المللی در سال 1950، جایزه صلح لنین و جایزه صلح استالین در سال 1953 و جایزه نوبل ادبیات در سال 1971 را دریافت کرد.

مرگ و تحقیقات

نرودا تنها دو سال پس از دریافت جایزه نوبل خود در 23 سپتامبر 1973 در سانتیاگو، شیلی درگذشت. اگرچه مرگ او رسما به سرطان پروستات نسبت داده شد، اما ادعاهایی مبنی بر مسموم شدن این شاعر وجود دارد، زیرا او درست پس از به قدرت رسیدن دیکتاتور آگوستو پینوشه درگذشت. (زیرا او حامی سرسخت رئیس‌جمهوری سرنگون شده سالوادور آلنده بود و می‌توانست به رهبر مخالفان دیکتاتوری پینوشه بدل شود.)

در سال 2011، راننده نرودا ادعا کرد که نویسنده گفته است که یک پزشک در یک کلینیک به او تزریقی کرده است که سلامت او را بدتر کرده است. قاضی شیلیایی ماریو کاروزا بعداً مجوز تحقیقات رسمی در مورد علت مرگ را صادر کرد. جسد نرودا در سال 2013 نبش قبر شد و مورد بررسی قرار گرفت، اما تیم پزشکی قانونی هیچ مدرک اولیه‌ای از این سوء قصد پیدا نکرد.

با این حال، در ژانویه 2015، دولت شیلی تحقیقات را با آزمایش‌های جدید پزشکی قانونی بازگشایی کرد. اگرچه قاضی کاروزا دستور داد جسد نرودا به قبر او بازگردانده شود، اما کشف باکتری غیرعادی در استخوان‌های نویسنده نشان داد که موضوع هنوز به طور کامل حل نشده است.

در سال 2016، زندگی این شاعر مشهور الهام بخش فیلم تحسین شده شیلیایی نرودا به کارگردانی پابلو لارین شد که داستان یک بازرس پلیس (با بازی گائل گارسیا برنال) را دنبال می‌کند که در جستجوی نرودا است و برای فرار از دستگیری به دلیل عقاید کمونیستی خود پنهان می‌شود.

اگر به ادبیات و هنر اسپانیا و کشورهای اسپانیایی زبان علاقمند هستید، می‌توانید در دوره‌ها و کارگاه‌های حضوری و آنلاین نگاه اندیشه ملل که توسط اساتید نیتیو و برجسته کشور برگزار می‌شود شرکت کنید. جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.